Walking Football heeft de laatste jaren zijn intrede gedaan in het voetbal. Met name voor de categorie 55+ biedt het een uitkomst om nog steeds het mooiste spelletje ter wereld uit te oefenen. Ook bij SC Berlikum wordt deze wijze van voetbal sinds enkele jaren met veel passie en plezier uitgevoerd. Hieronder is een interview te lezen met een aantal betrokkenen namens VV Dronrijp, VV Foarut en SC Berlikum. Samen trappen zij iedere donderdag tussen 10.00 uur en 11.00 uur een balletje op de velden van één van de drie verenigingen.

Interesse om ook eens deel te nemen? Neem dan contact op met Thomas Frijling via 06-25206547 of [email protected]. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Op de middenstip: een initiatief waardoor verbinding en liefde voor voetbal weer opbloeien
Door: Jort van Gils



Wat in 2014 als een klein initiatief in Friesland werd opgepakt bij Sportclub Cambuur kon al snel op meer belangstelling rekenen. Bij de intrede van het walking football waarbij ouderen voetballen door te wandelen hoopte pionier Jens Dijkstra dat er meer teams zouden volgen. Het initiatief is nog lang niet uitgegroeid en er zijn tal van personen druk bezig om de aandacht voor het nieuwe voetbalfenomeen verder toe te laten nemen. Maar hoe gaan ze dit aanvliegen? Ik ging in gesprek met Keimpe Jansma en Frans Rob (SC Berlikum), Sietse Hilverda (VV Foarut) en Tjeerd Tijsma (VV Dronrijp). 

Walking Football is een variant van het normale voetbal en werd opgezet door het Nationale Ouderenfonds in 2013. Het initiatief is bedoeld om de oudere doelgroep van 55+ in beweging te krijgen. Walking Football wordt ook wel verstaan onder de naam Oldstars. De hoofdregel is helder: er mag niet gerend worden. Hiernaast zijn slidings en hoge ballen dan ook niet toegestaan. Een indirecte vrije trap voor de tegenpartij volgt als één van deze regels wordt overtreden. Indribbelen en intrappen zijn beide toegestaan om het spel te hervatten en er is geen sprake van buitenspel of keepers. Een laatste belangrijke regel is dat fysiek contact echt not done is. Hierdoor konden ouderen vooral in de coronapandemie met een gerust hart voetballen. Tot slot zijn er nog een paar extra regels die gelden voor officiële wedstrijden. Er mogen 6 veldspelers worden opgesteld en de wedstrijd duurt vijftien minuten. Pas wanneer het spel stil ligt mag er doorlopend gewisseld worden. 

Jort: wie spelen er allemaal mee? Wanneer spelen jullie?
Keimpe: ons team bestaat uit twintig leden waarvan zeven uit Berltsum, vier uit Menaam en negen uit Dronryp. Het is eigenlijk een combinatie van drie voetbalverenigingen. Daarom voetballen we steeds twee donderdagen in Dronryp, gevolgd door twee in Menaam en dan weer twee in Berltsum. En dit gaat dan steeds zo door. Op De Ring in Dronryp hebben we ook nog twee enthousiaste dames die de koffie regelen.

Jort: op de donderdagen spelen jullie dan partijtjes tegen elkaar?
Keimpe: ja, in principe doen we dat altijd. Hier hebben we ook een trainer voor en dat is niemand minder dan Johan Groote, ex-speler van SC Cambuur. Iedere donderdagochtend hebben we van tien tot elf training. Eerst worden de spieren losgemaakt, dan hebben we wat oefeningen en spelvormen en we sluiten af met een partijvorm. 

Frans: we trainen het hele jaar door, zowel in de zomer als in de winter. Van tevoren geven we in de appgroep aan of we er zijn. Met minder dan acht gaat het niet door, maar dit komt eigenlijk niet voor.

Tjeerd: we hebben het unieke systeem dat we ons per keer aanmelden. Dan weet de trainer ook precies hoeveel er komen.

Keimpe: ja, klopt.

Jort: en dat doen jullie dan via de app?

Keimpe, Frans, Sietse, Tjeerd en Ans in koor: ja, app. 



Jort: Wat maakt het Walking Football voor jullie persoonlijk zo leuk?

Tjeerd: ik vind het sociale contact echt geweldig. Ik mag graag voetballen, maar je leert ook mensen uit andere dorpen kennen die je anders nooit had gekend. We zitten eerst een tijdje te ouwehoeren, dan een warming-up met een boel oefeningen waar hoofd-voet coördinatie bij komt kijken en dan leuk partijen. En als we dan partijvorm doen dan is de eindstand bijna altijd 6-6, haha. 

Keimpe: we zeggen altijd 6-6, geen winnaars en geen verliezers, haha. 

Sietse: ik sluit me volledig bij Tjeerd zijn woorden aan. Het is ontzettend plezierig en je bent lekker in beweging. De contacten die je erdoor krijgt zijn waardevol. We zijn lekker buiten, of het nou goed weer of slecht weer is. En het voetbalspel is natuurlijk een hartstikke leuk spel, om dat met zijn allen te doen is fantastisch. Deze manier van spelen is heel anders dan het normale voetbal, veel directer en tactischer, het is gewoon heel fijn om te doen. 

Jort: het contact tussen verschillende dorpen is dus een mooi voordeel van het Walking Football?

Sietse: het is inderdaad een hele leuke combinatie.

Keimpe: dit is wel zo ontstaan omdat het in één dorp niet te organiseren was. Je moet wel een minimaal aantal mensen hebben die dit doen. Hierdoor hebben we dus twintig man.

Tjeerd: destijds is het opgezet door Beweegteam Waadhoeke en het Ouderenfonds en zij hebben het initiatief genomen. In het begin was er een tijdje begeleiding van fysiotherapeut Jelle Eijzenga, maar dit heeft maar eventjes geduurd. 

Keimpe: Jelle Eijzenga begeleidde ons en hij deed ook oefeningen zoals hartslag opnemen. Een soort test met een nulmeting, maar hier bleef het bij.

Frans: ik denk dat het wel goed is dat je dit even benoemt.

Sietse: dat denk ik ook wel ja, haha.

Keimpe: dat ie gestopt is ja, haha.        

Frans: ik vind het heel bijzonder en leuk dat drie dorpen zoiets organiseren en naar elkaar toe groeien. We hadden een tijdje geleden ook een triest sterfgeval binnen onze groep en daar gaan dan ook tien/twaalf man naartoe. 

Jort: dat is prachtig, mooi dat je er op die manier voor elkaar en voor de naasten kunt zijn.

Frans: ja, je ziet ook echt wel verbinding dan. Het is heerlijk om in beweging te blijven. Ik nodig ook wel mensen uit om mee te doen. Kijken werkt niet, want pas als je meedoet merk je dat je een uur lang heerlijk in beweging bent en je moet er echt wel wat voor doen. 

Keimpe: een aspect dat ik eraan toe wil voegen is dat je bij het omkleden weer dat echte voetbalgevoel krijgt. Op een gegeven moment zei ik thuis dat je je soms net weer een F-pupil voelt. In het begin zoek je allemaal die bal weer op en dan moet je het weer leren. Na de tijd sta je weer met zijn allen te douchen, hoe lang is dat wel niet geleden? Dat geeft je gewoon een geweldig gevoel. En na de tijd heb je weer gesprekken over waar je vroeger hebt gevoetbald en gaat het over de ontwikkelingen binnen de plaatselijke clubs.  

Jort: als je naar de spelregels kijkt (geen fysiek contact, geen slidings, onbeperkt doorwisselen) dan lijkt Walking Football ook erg op zaalvoetbal. Is het wat een mix van beide? Hoe ervaren jullie dit?

Tjeerd: ik heb zelf teaalf jaar gezaalvoetbald en bepaalde tactische dingen komen terug. Moet je een man dekken of de positie houden, dat moet je wel bespreken. Er zijn twee grote verschillen met het normale voetbal: je mag niet rennen en je kunt geen bal in de diepte geven. Alles wat je dus niet in de voeten speelt, ben je kwijt.

Keimpe: met de diepte bedoelen we ook hoogte. 

Jort: dus een steekpass wordt al niet meer gespeeld?

Tjeerd: Het kan wel, maar je mag er niet achteraan rennen. Je moet hem eigenlijk altijd in de voeten hebben. 

Sietse: zo’n pass moet op maat zijn anders krijg je een vrije trap tegen. 

Jort: en worden de regels zo af en toe nog overtreden?

Je raadt het vast wel, dit komt weleens voor ja, want zoals Tjeerd zei: het moeilijke van rennen is wanneer ren je nou wel en wanneer niet? Je bent er zelf altijd van overtuigd dat je niet rent. 

Frans: Ik ben volgens mij een uitzondering, want ik loop regelmatig te hard. Als Tjeerd scheidsrechter is dan voetbal ik eigenlijk niet want dan word ik constant afgefloten, haha.  

Jort: Is er ook een derde helft en hoe vertaalt dit zich bij jullie? 

Keimpe: Voornamelijk koffie drinken en sterke verhalen vertellen. Vorige week tussen kerst en oud en nieuw had iemand van ons team snert gemaakt. Na de wedstrijd hebben we dat met zijn allen gegeten, wat biertjes gedronken en er kwam ook beerenburg bij kijken. Dan zit je even wat langer met elkaar en dat is toch iets leuks.

Tjeerd: En de toernooien zijn natuurlijk heel leuk. 



Jort: dat geloof ik zo, hoe en met wie wordt dit georganiseerd?

Frans: we spelen vier tot vijf toernooien per jaar, dit kan wel meer. We zijn in de besprekingen bezig met een agenda waar alle toernooien in komen te staan zodat er niks tegelijk wordt georganiseerd. Wij hebben ons toernooi in april en dat wordt nu de tweede keer. Hier willen we daarom een traditie van maken. SC Leovardia, VV Irnsum, FC Burgum, SC Cambuur, sc Heerenveen, FC Harlingen, Middelsee (SC Stiens en Wykels Hallum) en inmiddels ook ONS Sneek doen dan mee. We proberen acht teams bij elkaar te krijgen en zelf kunnen we vaak wel twe teams op de been brengen. 

Jort: de vorm is dan twee poultjes van vier?

Frans: ja, twee poultjes van vier plus een extra wedstrijd door de nummers 1, 2, 3 en 4 tegen elkaar te laten spelen. Bij Walking Football is meedoen in principe belangrijker dan winnen, dus we hebben ook geen prijzen of dergelijke. Iedereen komt uit het traditionele voetbal.

Keimpe vult aan: op het moment dat we in het veld staan dan geldt toch wel dat we graag willen winnen. Daarom hanteren we in de trainingen ook de standaard: als we met 10-1 winnen dan is het alsnog 6-6. Meedoen is belangrijker dan winnen.

Tjeerd: ik zeg altijd: je hoeft niet te winnen, als je maar niet verliest. Daarnaast valt op toernooien vaak op dat verenigingen de regels op een andere manier interpreteren. Er zijn genoeg mannen die alleen door lichamelijk contact destijds in het eerste zijn gekomen en ze moeten dit nu nleveren.

Keimpe: en bij toernooien maakt dat vaak veel uit. De teams moeten namelijk een scheidsrechter leveren. We hebben eens een hele strenge scheids van SC Cambuur getroffen waar je al met heel licht contact werd teruggefloten. Er wordt ook heel soms vastgehouden en als de scheids dan niet fluit...

Frans: schouder aan schouder gebeurt wel.

Keimpe: je mag de tegenstander dus niet hinderen.

Jort: hoe tevreden is iedereen met hoe jullie het nu spelen? Is er nog ruimte voor verbetering ergens?

Sietse: er wordt een hoop aandacht besteed aan jeugdvoetbal. Er wordt eigenlijk veel te weinig aandacht besteed aan het Walking Football.

Frans: we zijn nu ook bezig om dat bij de KNVB ook een plek te geven. We worden op de website van VV Dronrijp en SC Berlikum niet genoemd. Het is dan ook een speerpunt om wel genoemd te worden. Zulke websites worden nou eenmaal veel bezocht en onze doelgroep kunnen we hier bereiken.

Keimpe: ik haak even in op Frans, het initiatief voor Walking Football kwam voornamelijk uit de teams en de verenigingen. Alle drie besturen hebben zich actief ingezet en hard gemaakt voor het Walking Football. Siebe Post van Middelsee en beleidsmedewerker sport van Waadhoeke Jens Dijkstra waren de pioniers die met de teams bij elkaar wilden komen om de ouderen weer te laten bewegen. Vandaar de betrokkenheid van het beweegteam, want die hebben hier geld voor ter beschikking. Toen is het opgepakt door Sport Friesland, waar ook de KNVB in zit, en zij hebben destijds een project opgestart met als visie eind 2024 1600 actieve wekelijkse Walking Footballers in Friesland te hebben. Momenteel zijn het er ongeveer 800. Het doel is een stip op de horizon. Hier is ook een stagiaire van het CIOS bij betrokken die in contact is en wil komen met alle betrokken gemeenten om te vragen of ze € 3.000,- voor het initiatief willen sponsoren. Daar is wel redelijk wat respons op, dus het wordt goed opgepakt. 

Tjeerd: Walking Football is in principe 60-plus, maar het probleem is dat een gezonde zestigplusser overdag gewoon werkt tot zijn 67e. De werkelijke leeftijd is dan ook dat iedereen boven de 67 is en de meesten zijn 70-plus. 

Keimpe: de gemiddelde leeftijd ligt inderdaad toch boven de 70 en we willen als oudere groep meegenomen worden. Bij technische commissies zitten vertegenwoordigers van de senioren, de dames en de jeugd. Misschien moet er iemand bijkomen van het Walking Football. Daarnaast willen we vanuit het project ook dat vrouwen gaan deelnemen. 

Sietse: twee dames van Sport Fryslân deden een keer mee en ze vonden het hartstikke leuk om te doen. Het was voetbal op een minder agressieve en fanatieke manier en bovendien kwamen ze terug voor een tweede keer. Hieronder zie je Dorien en Demi van Sport Fryslân met de Walking Footballers.



Keimpe: misschien kan je op den duur, als het echt een succes wordt, ook overschakelen naar mensen die wat minder mobiel zijn.  

Jort: hoe zijn de faciliteiten voor jullie? Is er genoeg beschikking over ballen, hesjes en pionnen etc?

Tjeerd: we hebben ons eigen materiaal in de vorm van hesjes, pionnetjes en twintig ballen. We hebben ook een eigen logo en een eigen naam en die luidt ‘Waadhoekje’. Waadhoekje is wel leuk want we zijn maar een stukje van de gehele Waadhoeke. 

Keimpe: we betalen allemaal contributie per jaar, maar dat blijft binnen ons groepje. Het verloopt via VV Dronryp middels Sportlink, zodat er wel een afdracht aan de KNVB wordt gedaan. Zo zijn we verzekerd en hiervan betalen we ook de trainer. Op het moment dat de trainer niet komt dan trainen we zelf. Hierdoor houden we geld over en dan kopen we bijvoorbeeld trainingspakken. Tijdens de coronacrisis hadden we ook veel geld over en dan kun je weer het een en ander aanschaffen. 

Frans: we hebben een periode gehad dat we geen trainer konden vinden voor op donderdag. Daardoor geef je ook niks uit en daardoor hebben we dus trainingspakken kunnen aanschaffen. Onze trainer is dus nu Johan Groote, hij doet ook het team van Middelsee, dat zijn SC Stiens en Wykels Hallum.

Tjeerd: als we een partij spelen met een oneven aantal, dan speelt er één iemand in het geel als bouwvakker.

Jort: de zogenaamde kameleon dus.

Keimpe: ja, maar wij noemen hem dus bouwvakker vanwege het hesje. 

Jort: In hoeverre kenden jullie elkaar al voor het Walking Football?

Keimpe: onderling kenden wij Berlikumers elkaar wel, maar de Rypsters kenden we nog niet.

Tjeerd: dit gold voor de Rypsters natuurlijk net zo. 

Frans: ik kende eigenlijk alleen Jan Dijkstra, maar dat was van het gemeentehuis, haha.

Jort: Dit heeft jullie op die manier dus erg verenigd. 

Sietse: Jazeker, zonder meer. 



Jort: hebben jullie vroeger ook samen gevoetbald?

Frans en Keimpe: ja, met elkaar. 

Sietse: ik heb eigenlijk nooit echt gevoetbald in clubverband. Zeker bij VV Dronrijp nooit en nu dus wel.

Tjeerd: ik heb nooit bij VV Dronrijp gevoetbald, want we mochten niet op zondag voetballen. Later heb ik wel bij Franeker gespeeld, maar toen was ik inmiddels al 16. En later heb ik dus altijd in Wjelsryp gezaalvoetbald.

Keimpe: er is wel een hele grote groep Rypsters die in Dronrijp hebben gevoetbald. Durk Hofstra, Jan Dijkstra, waarschijnlijk Thomas Frijling ook wel en Eelke Talsma. 

Sietse: Broer Jorritsma ook heel lang. 

Jort: waar kun je je aanmelden als je geïnteresseerd bent?

Sietse: kom een keer langs, we nemen je mee en als het bevalt dan blijf je erbij.

Tjeerd: Thomas Frijling installeert iedereen, dus je kunt altijd eerst met hem in contact komen (zie contactgegevens bovenaan deze pagina).

Sietse: zo ging het bij mij ook. Via Tjeerd deed ik een keer mee en ik ben er bij gebleven. 

Frans: je moet wel werven. Ze komen niet spontaan naar ons toe. Af en toe moeten we wel om ons heen kijken wie we erbij kunnen halen.

Keimpe: daarom is publiciteit zeer belangrijk. Via verschillende online- en offline-kanalen zoals nu het clubblad van VV Dronrijp het Walking Football onder de aandacht brengen. Het zou op websites van de verenigingen moeten staan, net als op de vergaderagenda’s van de besturen. Bij de KNVB in Heerenveen zorgt Johan Volbeda met een PR-man ervoor dat het Walking Football ook erg wordt gepromoot. 

Tjeerd: wij worden ook ouder en dus blessuregevoeliger. Hoe ouder je wordt, hoe langer het duurt voordat je van een blessure terugkomt. In de ergere gevallen komen ze niet terug en dan is het herstel er niet.  

Jort: is er nog iets wat jullie willen noemen?

Sietse: het is denk ik ook wel belangrijk dat er mensen in onze groep eerste hulp kunnen geven. Dat ze bijvoorbeeld weten hoe een AED werkt, hoe je moet reanimeren enz. We zijn wel intensief in beweging en dat is een bepaald risico.

Keimpe: vanuit het initiatief zijn we er ook mee bezig dat dit een belangrijk onderdeel wordt. Als we zo’n 1600 wekelijkse leden hebben dan gebeurt er vaak ergens wel wat.

Sietse: het is zeer belangrijk, want zelfs op jonge leeftijd gebeuren er ongelukken. 

Jort: een helder verhaal mannen. Er is dus genoeg behoefte aan het nieuwe fenomeen en aan ons om dit onder bij nog meer onder de aandacht te brengen.

Keimpe: ik vind jullie initiatief heel mooi en het is al fijn dat je je goed hebt ingelezen. 

Sietse: ja, het initiatief is heel goed.

Jort: willen jullie nog iets aan de lezers kwijt?

Tjeerd en Keimpe: kom gewoon eens langs om te zien hoe gezellig het is en neem dan ook je schoenen mee.

Sietse en Frans voegen toe: iedereen is welkom, de koffie staat klaar!